Tuz Buz - Smitherens

Tuz Buz, “Döngünün kaderi sarmaldır.” mottosuyla, pişmiş toprak parçalarıyla donan suyun izini sürerken insanın yaşa(ma)mış olduklarını döngüsel bir seyirle ilişkilendirmektedir. Olan, biten ve süreğen olarak tanımlanan ne varsa, tuz buz olma anının donmasıyla kendini bir sarmalda bulur/kaybeder. Kendini bulma/kaybetme halinin amorf olanda hep saklı olmasından dolayı insan, her defasında başka bir kimliğe adaydır. Kırılmalar, bölünmeler, parçalanmalar eşliğinde an(ıy)la buluşmayı ve sudaki devinimle sarmalda dona kalmayı fısıldıyor her bir parça. Kalan kırıklar bir porselen sofra takımından belki ama içinde bir trafik kazası var, vitrinden dökülenlenler ise yaşanan bir depremden belki de… Cam kırıkları var, bir şişeden… iki şişeden ama bir paylaşımdan, bir kavgadan, kah kalabalığa ait kah yalnızlığa. Dona, şoka, o an’a kadar dayanç gösteren ancak dirençte de ısrar etmeyerek kendinden ödünlerle iki parça olan bir çömlek var en başta. An(ı)da olmak, yarını aratır. Caner Yedikardeş, Erzurum, 2021